Idliot Diary : 4

Idliot Diary : 4

วันที่น่าจะจำ

วันที่ 21 ตุลาคม 2559 และวันที่ 23 ตุลาคม 2559 เป็นวันที่จะจดจำไว้ไปจนวันตาย เป็นวันที่ต้องเตือนตัวเอง ก่อนที่จะทำอะไร เราไม่สามารถรู้ใจใครได้หรอกว้าเขาคิดอะไรอยู่ คำพูดเพียงคำเดียว ยังสามารถแปลความหมายได้หลาย ๆ อย่าง แล้วแต่ผู้ฟัง... ทำใจและจงอยูตัวเอง
_________________________

ทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่ดีเลยสักอย่าง

Idliot Diary : 3

Idliot Diary : 3

"พูดอะไรไม่ได้...ก็จะไม่พูด"

"บอกอะไรไม่ได้...ก็จะไม่บอก"

_______________________________________

ทุกวันนี้บอกอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม

รับอะไรมาก็บอกไปอย่างนั้น

มันผิดมากเลยเหรอ

ได้!!!!!!!!!!!!!!

______________________________________

Idliot Diary : Day 2

ครั้งที่ 2 ของการเขียน

ทุกวันของการทำงาน คือ .....การพบเจอปัญหาต่าง ๆ รอบ ๆ ที่เข้ามาอย่างไม่ขาด

วันนี้เหมือนจะมีสิ่งดี ๆ เพิ่มขึ้น แต่ไม่เลย มันก็ยังเหมือนเดิม หรืออาจจะมากกว่าเดิมก็ได้

ปัญหาที่เข้ามามันเหมือนสิ่งที่ทำให้เราเสียกำลังใจในการทำงาน

อยากจะได้อย่างนั้น อยากได้อย่างนี้ แต่เคยนึกถึงปัจจัยรอบ ๆ ข้างบ้างไหม

ว่ามันทำได้หรือไม่

"บอกเลยฉันนั้นท้อ และเหนื่อยเหลือเกิน"

เพลง ที่หนึ่งในใจเธอ (OST.สงครามนางงาม) - แก้มวิชญาณี

คือ นั่งพิมพ์อยู่แล้วฟังเพลงด้วย มันมีเพลงนี้และประโยคนี้ขึ้นมา

เฮ้ยฟังแล้วเจ็บดีว่ะ

ไม่รู้ว่าปัญหาที่มีเมื่อไหร่มันจะหมดไปน่า......

ไม่รู้ว่าต้องแก้ที่ตัวเราหรือต้องแก้ที่อะไร......

เมื่อถึงที่สุดที่เราจะทน

ก็ไม่ต้องทน

แต่ถ้าคิดว่ายัง

ก็ทนต่อไป

"ป๋า ๆ ค่า.............วันนี้ป๋า มากี่คน.........."

Idliot Diary : Day 1

Idliot Diary : Day 1

วันนี้ตัดสินใจเขียนบันทึกของตัวเองเป็นวันแรก โดยเรื่องไร้สาระ

เขียนขึ้นเพื่อไว้เตือนตัวเองถ้ามันผ่านไปได้ แต่ถ้าไม่ก็จะย้อนกลับมาอ่าน แล้วผ่านมันไป

----------------------------------------

เรามี "นิชคุณ" และ "แม่" เป็นต้นแบบเรื่องการทำงาน 

"นิชคุณ" ถึงจะเจอเรื่องที่ลำบากแค่ไหนเขาก้จะผ่านมันไปให้ได้

เราไม่เคยเห็นเบื้องหลังของเขาหรอกว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง

อาจจะหนักกว่าที่เราเจอ แต่เขาก็ผ่านมันไปได้

แล้วตัวเราละจะผ่านมันไปได้ไหม

วันนี้เราอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับชีวิตเรา

แต่ถ้าถ้าเราผ่านมันไปได้ วันหนึ่งเรากลับมาอ่าน เรื่องนี้อาจจะเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ ในชีวิตไปเลยก็ได้

จงยิ้มให้กับวันนี้ และวันต่อ ๆ ไป ถึงในใจจะมีเรื่่องที่ต้องคิดมากมาย

----------------------------------------

"แม่" เป็นทั้งกำลังใจและเป็นต้นแบบในหลาย ๆ เรื่อง ถึงเขาจะไม่บอกเราในสิ่งที่เขาเจอ

แต่เราก็รับรู้ได้ในสิ่งที่เขาทำ ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ ใจอย่างเดียว สำหรับผู้หญิงคนนี้

ไม่มีคำบรรยายใด ๆ เรารับรู้ได้ด้วยใจ แค่นั้นพอ

----------------------------------------

My Work!!

งาน คือ อะไร?????

เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทุกวันนี้งานที่ทำ ทำไปเพื่ออะไร แล้วสมควรที่จะทำต่อไปไหม

ตำแหน่งงาน หน้าที่การงาน เงินเดือน ฉันไม่รู้หรอกน่ะว่าคนอื่นคิดอย่างไร

แต่ฉันคิดว่า ฉันต้องทำงานของตัวเองให้เต็มที่ที่สุด ถึงคนอื่นจะมองว่าเอาหน้าอย่างไร

แต่งานก็คืองาน ไม่มีใครหรอกที่อยากให้คนอื่นมาด่า เรา

เด็กสมัยนี้คิดแต่ว่า ช่างมัน เอาแต่สบาย อันนั้นไม่เอา อันนี้ไม่เอา แล้วไง

ผัง!!! เชื่อคนอื่นมากกว่าคนในส่วนงานตัวเอง ถ้าจะเอาแบบนั้นก็ไปอยู่กับเขาเลย

ฉันคิดว่าทำไปงานของเขา อดทนไว้ 

"น้าบอกว่า อดทนไปมันก็ดี แต่เมื่อวันใดความอดทนของเราหมด

เราเองแหละที่จะไป"

แต่ฉันก็คิดน่ะว่า ไปก็ไป งานหนักไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้เราท้อ

แต่ผู้ร่วมงานซิ คือ สิ่งที่จะตัดสินว่าจะอยู่ต่อหรือจะไป

วันนี้ ฉันยังทำงานอยู่ที่นี้ในตำแหน่งนี้

แต่เมื่อผ่านไปอาจจะเป็น พรุ่งนี้ อาทิตย์หน้า เดือนหน้า

ฉันอาจจะไม่ได้ทำที่นี้แล้วก็ได้

ใครจะไปรู้ 

"ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดของมัน เมื่อถึงวันที่ไม่อยากลุกขึ้นมาทำงานเมื่อไหร่ วันนี้แหละคือวันสุดท้ายสำหรับงานนี้"

----------------------------------------

" I am happy "

That's just the saddest lie.

----------------------------------------